Dla najmłodszych – czworonogi te to przede wszystkim „tutptusie”, sympatyczne, lubujące się w spokojnym wsuwaniu sałaty zwierzęta domowe. A dla znacznych sympatyków gatunku – takie najważniejsze, to głównie gady z Galapagos. Żółw słoniowy, gdyż o tej odmianie rzecz jasna mowa, stanowiły do obecnych czasów największa atrakcją turystyczną Wysp Galapagos, a dla osób zamieszkujących ten piękny zakątek świata – nie drogim i zasadniczym elementem zdobywania pokarmu.
Ku radości, tego rodzaju dumnymi zwierzakami w odpowiednim czasie zaintrygowali się osoby zajmujące się ochroną gadów, którzy zadbali o to, aby odmiana żółwia słoniowego objęty został właściwa osłoną. Żółw słoniowy, przetrzymywany dobrych warunkach dożyć ma możliwość nawet 300 lat, gotowość płciową osiąga w wieku lat 40. Długość bytowa jest relatywna do wymiarów tego kolosa – zwykle, dojrzały żółw słoniowy osiąga masę ponad 200 kilogramów, a najokazalszy, wyszukany okaz posiadał długość praktycznie trzech metrów a także ważył niespełna tonę.
Spore wielkości i uregulowania prawne – ku radości – uniemożliwiają organizowanie prywatnych, mieszkaniowych hodowli tych niespotykanych zwierząt. Urzędowa osłona żółwi przeciwdziała również polowaniom (przed wprowadzeniem takich zakazów, żółw słoniowy bywał często traktowany podobnie jak chodząca konserwa). Ku rozpaczy sympatyków, żółw ten jest ciągle objęty zagrożeniem wyginięciem, a dobrym na to dowodem jest informacja, iż z 14 potwierdzonych podgatunków już trzy uznaje się za uległe wyginięciu.
Zdjęcie do artykułu znalezione na stronie Dinoanimals.pl
